[SF] : Last Friday Night
Rate : BL 18+
Paring : #ชาผสมกาแฟ (Ae X Tom)
Writer : DarkBlueKiss (Nammgern)
ฟิคนี้ไม่ใสเลยจริงๆนาจา ไม่ใช่หลายpแต่เป็น
#ชาผสมกาแฟ เน้อ แนวนี้พึ่งลองแต่งครั้งแรกถ้าภาษาแปลกๆก็ขอโทษนะค้า ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ศิลปินเสียหายใดๆทั้งสิ้น ทำเพื่อความบันเทิงน้า
วันนี้เป็นอีกวันที่น่าเบื่อของอิศรา เด็กหนุ่มที่พึ่งสอบเข้าคณะศิลปกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังได้เหลือแค่เพียงรอเวลาที่จะเปิดเทอมเท่านั้น
นิ้วเรียวที่ดูไปดูมาคงจะสวยกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำกดเปลี่ยนช่องรีโมทนั่นไปเรื่อยๆ เพราะเนื่องจากวันนี้ปนัดดาหรือแม่ของเขาที่เป็นแอร์โฮสเตสมีบินแถมไปเป็นอาทิตย์เลย
"ทอม วันนี้กลับดึกนะลูก ของกินอุ่นเอาได้ใช่มั้ย"
เสียงของจิรากรหรือผู้เป็นพ่อของเขาดังขึ้นมาหลังจากที่โทรทัศน์นั้นถูกปิดไปแล้ว ใช่ ตอยนี้เขาอยู่กับพ่อแค่สองคน และพ่อเขาเองก็ทำงานเป็นนักร้องกลางคืนกว่าจะกลับก็ดึกน่าดู เขาเลยต้องนั่งอยู่ที่บ้านคนเดียว
"ได้ฮะพ่อ อย่าลืมนะเอาของกินมาฝากทอมด้วย ไม่เอาผู้หญิงนะฮะ"
คนเป็นพ่อหัวเราะน้อยๆกับความหวงแม่ของลูก จริงๆแล้ว อิศราไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาเลย เป็นเด็กที่เขาเจอแถวๆร้านกลางคืน แต่เพราะตั้งแต่เจอครั้งแรกเจ้าตัวเป็นเด็กน่ารักที่ไร้บ้าน พอมาอยู่ด้วยกลับเป็นเด็กน่ารักมากๆจริงๆ
"งั้นพ่อไปแล้วนะ"
เขาลาลูกชายอีกครั้งก่อนจะออกจากบ้านไป ฝั่งอิศราที่ไม่รู้จะทำอะไรดีจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เป็นเบอร์ของกันต์ เพื่อนสนิทเขาเองโทรมาหาเขาที่กำลังจะขึ้นไปเล่นเกมส์บนห้อง
"มีไรว่ะมึง"
'ทอม กูกับไอ้ผลิตไปหามึงที่บ้านได้ป่ะ เนี่ยอุตส่าชวนไอ้อาร์มมามันก็บอกแค่ว่าไปปฏิบัติธรรมกับแม่ กูกับเป๊กเลยจะไปบ้านมึงแทน ได้ป่ะ'
"เออๆมาก็ดีไม่มีใครอยู่บ้านเลยเนี่ย"
"เคๆ เดี๋ยวอีกแป๊บนึงเจอกัน"
สายถูกวางไปและเป็นที่รู้ๆอยู่ว่าถ้าสองคนนั้นโทรมาแปลว่าจะมาเล่นเกมส์ที่บ้านชัวๆ เขาเลยคิดไว้แล้วว่าถ้าคุณหนูผลิตมาทั้งคนอาหารเวฟในตู้ที่บ้านก็จะประหยัดลงไปได้แน่ๆเพราะคนอย่างผลิตโชคหน่ะสายเปย์ตัวจริง
ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทั้งคู่ก็มาถึง ทั้งหมดนั่งเล่นเกมส์กันในห้องนั่งเล่นรวมทั้งสั่งอาหารของกินมากันมากมายและแน่นอนคุณหนูอย่างผลิตโชคต้องเป็นคนจ่ายอยู่แล้ว
เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงประมาณเกือบ2ทุ่ม ผู้มาเยือนใหม่คือชินวุฒิและศักดาทรก็ตามมาสมทบด้วยพร้อมกับสิ่งของในถุงพลาสติกที่ถูห่อด้วยหนังสือพิมพ์นั่นด้วย
"เห้ย มึงเอาไรมาว่ะชิน"
ผลิตโชคที่กำลังนั่งกัดพิซซ่าคำโตหันไปหาเพื่อนของเขา ชินวุฒิยิ้มอย่างมีเลศนัยและเปิดห่อนั้นออกมาก็พบว่ามีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากมายอยู่ในนั้นจนอิศราต้องแอบตกใจเพราะบอกได้เลยว่าตั้งแต่เขาโตมาก็เคยเห็นพ่ออย่างจิรากรดื่มบ้าง แต่ตัวเขาเองยังไม่เคยสัมผัสมันเลย
"มึงก๊งกันงี้เลยหรอว่ะ"
กันต์พูดติดขำนิดๆเพื่อนของอิศราหน่ะไม่ได้อ่อนต่อโลกจนไม่เคยดื่มอะไรแบบนี้หรอกนะ เมื่อของเหลวสีอำพันถูกรินลงแก้วคนอื่นๆก็ดื่มกันอย่างมีความสุขยกเว้นอิศราที่นั่งดื่มแค่น้ำอัดลมเท่านั้น
"มึงไม่ลองดื่มมั่งอ่อ"
ศักดาทรหันมาถามเขาที่นั่งมองเพื่อนๆเมามายกับสิ่งของตรงหน้า เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่อยากรู้อยากเห็นแต่แค่ไม่อยากมีปัญหาซะมากกว่า
"ไม่อ่ะ กูดื่มไม่เป็น"
"ไรว้า กินเป็นเพื่อนกูเถอะนะ"
ชินวุฒิที่เริ่มสติเลือนรางยื่นแก้วที่บรรจุของเหลวเหมือนที่เหล่าเพื่อนๆของอิศราดื่ม เขาช่างใจซักนิดก่อนจะลองจิบมันเข้าไป
'ก็ไม่ได้แย่หนิ'
เขาที่เมื่อแอลกอฮอล์นั้นครอบงำจนเริ่มหัวเราะมีความสุขไปกับเพื่อนๆของเขาแล้ว ฝ่ายชินวุฒิที่เหมือนเป็นตัวแสบก็หยิบสิ่งของประหลาดออกมาจากกระเป๋า
"มันคือไรว่ะ"
ผลิตโชคหยิบแท่งประหลาดขึ้นมาอย่างสงสัย และพลิกไปพลิกมาดูซึ่งเช่นเดียวกับอิศราที่กำลังมีความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่น
"บารากุไงมึง ลองได้นะเว่ย รับรองติดใจแน่"
เมื่อความอยากรู้อยากเห็นของอิศรากำลังพาเขาให้มอมเมาไปกับสิ่งของเหล่านั้น ทั้งน้ำสีอำพันและบารากุกลิ่นหอมพวกนั้นด้วย เขาที่ตอนนี้แทบจะไม่มีสติอะไรแล้ว
เมื่อเหล่าเพื่อนของเขาเห็นคนตัวบางกำลังไม่รู้เรื่องอะไร แต่สายตาของพวกเขากลับมองคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่วางตา เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เมื่อชุ่มไปด้วยเหงื่อนั่นทำให้เขายิ่งน่าดึงดูด
จริงๆทั้งหมดนั้นยังมีสติกันอยู่ถึงจะถูกสิ่งของเหล่านั้นทำให้เริ่มเลือนรางบ้างก็ตามแต่คงไม่เท่าอิศราที่เหมือนคนไม่รู้เรื่องอะไรจนต้องพิงหัวกับไหล่ของชินวุฒิ
เมื่อริมฝีปากที่ดูเหมือนเชอร์รี่นั่นช่างดึงดูดชินวุฒิมากเหลือเกินจนเขาอดที่จะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆและประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับร่างเล็ก ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดภายในโพลงปากนั่นอย่างเร่าร้อนตามแบบของเขา และอิศราเองก็ดันตอบรับสัมผัสนั้นด้วย
อิศราที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำอะไรเมื่อที่เหลือเห็นแบบนั้นจึงเริ่มขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กมากขึ้น ศักดาทรที่จับเขานั่งลงบนตักกำลังซุกไซร้ข้างๆใบหูนั่นจนอิศราเผลอจิกที่ข้อมือของกันต์ที่กำลังดึงกระดุมเขาออกอยู่
ฝั่งผลิตโชคที่โลมเลียและขบลงบนลำคอขาวนั่นจนร่างบางถึงกับครางเสียงหวานออกมาโดยไม่รู้ตัว เขากำลังหลงอยู่ในความรัก โลภ โกรธ หลง มือของกันต์ที่ยังคงดึงกระดุมนั่นออกมาจนหมดและเปิดออกจนเห็นหัวไหล่มน
แอ๊ด~
เมื่อเสียงประตูนั่นเปิดเข้ามาทำให้คนที่อยู่รอบตัวอิศราต้องถอยออก ภาพที่พวกเขาเห็นคือจิรากรที่พึ่งกลับบ้านมาเห็นลูกชายตัวเองกำลังมีชาย4คนรุมล้อมอยู่ อิศราเองก็ตกใจแต่ก็ยังดึงเสื้อนั่นปิดไว้แต่กระดุมนั่นก็ยังไม่ถูกติดอยู่ดี
ฝ่ายจิรากรที่ตอนนี้กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาเองก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้แต่เขาก็อธิบายไม่ถูกอยู่ดี มันเหมือนไม่ชอบ ไม่ชอบให้มีใครได้เข้าใกล้อิศรานอกจากเขา มันไม่เหมือนพ่อหวงลูกชายเลยแม้แต่น้อย แต่มันคือความหึง
"ทอม พวกกูกลับก่อนนะ"
ศักดาทรที่เห็นท่าทีไม่ค่อยดีจึงสะกิดเพื่อนๆของเขาให้ช่วยกันเก็บของกลับกัน ในห้องที่ยังมีกลิ่นและควันของสิ่งเสพติดลอยอยู่บนอากาศนั่นเงียบเชียบไร้เสียงอะไรจะมั้งสองฝ่ายเมื่อเพื่อนๆของอิศรากลับไปแล้ว
"คือพ่อ ทอม..."
ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบอะไรไปข้อมือบางก็ถูกกระชากอย่างแรงให้ตามขึ้นไปบนชั้น2ในบ้านหลังใหญ่ที่จริงๆแล้วถึงจิรากรและปนัดดาจะไม่ได้ทำงานอะไรมากมายแต่เพราะฐานะโดยกำเนิดนั้นมากมายอยู่แล้ว
"พ่อ! ทอมขอโทษ ทอมไม่รู้จริงๆปล่อยทอมนะทอมเจ็บ"
ประตูห้องนอนของอิศราถูกเปิดออกอย่างรุนแรงร่างบางถูกโยนลงไปบนเตียงอยากไม่ปราณี เสียงขอร้องและขอโทษจากตัวเขาก็เป็นได้เพียงลมเมื่ออีกฝ่ายล็อคกลอนประตูไปแล้ว
ไร้ซึ่งคำพูดใด คนตัวเล็กถูกจับให้นอนราบไปกับเตียงและริมฝีปากบางที่พึ่งโดนจูบจากเพื่อนของเขาก็โดนจาบจ้วงลงอีกครั้งแต่มันช่างแต่กต่างกันนัก เพราะครั้งนี้มันเป็นจูบที่รุนแรงและแฝงไปด้วยความโกรธ ลิ้นเล็กข้างในพยายามหลบหนีแต่กลับเป็นว่าก็ถูกต้อนให้จนมุมอยู่ดี
'กึก'
ริมฝีปากที่บวมจากการจูบนั่นถูกเขี้ยวคมกัดจนเกิดแผลมีเลือดออกมาและจิการกรก็ถอนจูบนั้นออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ฝ่ายอิศราที่น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเจ็บปวดและไม่เข้าใจในการกระทำของคนเป็นพ่อเลย
"พ่อทำแบบนี้ทำไมฮะ"
เสียงสะอื้นกล่าวถามอย่างไม่ประสีประสา คนที่ยังมีความโมโหและแอลกอฮอล์เป็นสิ่งครอบงำกลับเปล่งคำพูดที่ทำร้ายความเชื่อใจต้องแต่เด็กของอิศราออกมา
"ก็เพราะไม่เคยคิดว่าแกเป็นลูกไง จริงอยู่ที่แกเป็นเด็กน่ารัก แต่ใครจะคิดว่าโตมา หึ จะยิ่งน่ารักกว่าเดิม"
เสื้อตัวบางที่เดิมทีก็เปิดให้เห็นถึงผิวขาวเนียนราวน้ำนมนั่นอยู่แล้ว มือหนาผลักร่างบางนั่นลงกับเตียงอีกครั้ง สายตาที่เคยมองเด็กชายตัวเล็กด้วยความเอ็นดูเมื่อหลายปีก่อนมันไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงสายตาที่กำลังมองเด็กหนุ่มวัย18ปีอย่างหื่นกระหาย
"ฮึก~ พ่อ"
เสียงกระเส่าที่เกิดจากการถูกซุกไซร้ที่ลำคอขาวและสร้างรอยขบกัดและรอยจูบสีกุหลาบมากมายบนตัว กำลังเอื้อนเอ่ยขอร้องคนเป็นพ่อให้เมตตาเขาเพียงซักนิด แต่สิ่งที่ได้รับกลับมานั้นทำให้หัวใจดวงน้อยๆถึงกับแตกสลาย
"ใครเป็นพ่อแกไม่ทราบ"
น้ำเสียงยะเยือกเอ่ยขึ้นข้างๆหูอิศรา น้ำตาที่เกิดจากความเสียใจและผิดหวังพรั่งพรูออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านแทนหลังจากที่กางเกงยีนส์ของเขาได้ถูกปลดออกไปพร้อมๆกับอันเดอร์แวร์และถูกโยนไปบนพื้น
"ผะ ผมเจ็บ~ พ่อฮะ ฮึก"
เมื่อแก่นกายนั้นเข้าไปในช่องทางที่ไม่เคยได้รับความรู้สึกนี้ เขาถูกดูแลและทะนุทะนอมมาด้วยมือของคนที่กำลังย่ำยีเขาตอนนี้ แม้แต่แฟนซักคนเขาเองก็ยังไม่เคยมีเลยด้วยซ้ำ
"อ่า~"
เสียงต่ำครางในลำคอเมื่อสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในตัวของคนตัวเล็กจนสุด และขยับเขาออกอย่างเชื่องช้าเพราะช่องทางนั้นมันช่างตอดรัดเขาจริงๆ
"อ๊ะ! ซี๊ด~ อื้อ"
เสียงหวานครางไม่เป็นภาษาเมื่อความใหญ่โตนั้นกำลังเคลื่อนตัวภายในร่างกายของเขา ความรู้สึกแปลกๆที่จะทรมานก็ไม่ใช่ จะมีความสุขก็ไม่เชิง มันกลับเป็นอะไรแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"อะ อ๊ะ อื้อ~ ฮึก"
เสียงครางนั่นถี่ขึ้นพอๆกับความเร็วที่อีกฝ่ายขยับตัว เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลน มือหนาขยำที่บั้นท้ายกลมกลึงจนเกิดเป็นรอยเช่นเดียวกับเรียวเล็บที่จิกเข้าที่หลังของจิรากรจนเลือดซิบ
เสียงนั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆจนน้ำรักสีขาวขุ่นได้ถูกฉีกเข้าไปในตัวของร่างเล็ก จนไหลออกมาตรงหว่างขาผสมกับรอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนผ้าปูเตียง ในตอนนี้ต่อให้ตอบว่าไม่รู้สึกอะไรแต่การกระทำนั้นกลับฟ้องได้อย่างชัดเจนว่าเขารู้สึกดีกับสัมผัสพวกนั้น
การกระทำเหล่านั้นถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งคืน ความรู้สึกประหลาดที่อิศราไม่เคยรู้สึก แถมยังเป็นคนที่เขานับถือให้เป็นพ่อด้วยที่ให้ความรู้สึกนั้น เท่าที่จำความได้
เขาที่เป็นเด็กเร่ร่อนไร้ที่อยู่ที่จู่ๆวันนึงได้มาพบกับจิรากรในที่อโคจร แววตาใสซื่อที่ทำให้จิรากรอดไม่ได้ที่จะรับเลี้ยงเขาไว้ เมื่อเข้าได้เข้ามาอบู่ในบ้านหลังนี้ เขาได้รับความอบอุ่นมากมาย เขาอยากได้อะไรเขาก็ได้มาง่ายๆ
แต่เมื่อวันหนึ่งที่เขาเริ่มโตขึ้น จิรากรก็มองคนๆนี้เปลี่ยนไป เขากลับมองว่าคนๆช่างน่ารักซะจริง มีเพื่อนมากมายเข้ามาหาอิศรา ในบางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องเกลียดเพื่อนของลูก แต่มันกลับเป็นความรู้สึกแย่ๆที่เข้ามาในจิตใจ
ความบาปที่เมื่อลูกชายกอดเขาในวันที่สอบติดมหาวิทยาลัย แทนที่เขาจะรู้สึกภูมิใจแต่กลับเป็นว่ารู้สึกดีประหลาด ในทุกๆครั้งที่คนตัวเล็กนั่นทำอะไรก็ตามมันก็ยิ่งน่ามอง
เขาเองที่เห็นว่าเหล่าผู้ชายที่กำลังรุมล้อมรอบคนที่เปรียบเหมือนทุกอย่างของเขานั้น เขาแทบอยากจะฆ่าพวกนั้นให้ตายไปซะ แต่เขาเองกลับไม่รู้สึกผิดที่ทำแบบนี้เลย หรือว่าวิญญาณซาตานอาจจะเข้าสิงแล้วก็ได้
.
.
.
.
.
.
.
.
แครอทชิ้นสุดท้ายถูกหั่นลงบนเขียง ร่างเล็กในชุดสบายๆที่วันนี้ทั้งวันออกไปหาเพื่อนข้างนอกมาและมาทำอาหารอยู่ที่บ้าน กองผักที่ถูกหั่นไว้ได้ลงไปในหม้อต้มที่ใส่เกลือเตรียมไว้
เมนูที่เขาจะทำวันนี้คือตับผัดน้ำมันหอยใส่ถั่วฝักยาวที่วางไว้ที่ข้างๆเตาเรียบร้อยแล้วและแฮมเบิร์กเนื้อหมู3ชิ้นที่จัดเตรียมไว้ถูกวางลงบนกระทะร้อนๆ เมื่อสุกได้ที่ก็ถูกวางลงบนจานพร้อมกับผักที่พึ่งต้มเมื่อกี๊เขาราดซอสที่ทำขึ้นใส่ลงบนเนื้อหมู
เขาเดินไปหยิบชูครีมในตู้เย็นออกมาวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตาทันใดนั้นก็มีอ้อมกอดอุ่นจากข้างหลังจนเขาจ้องหันหลังไปก็เจอกับคนที่มองเขาด้วยสายตาหวาน
"น่ากินจัง ชิมหน่อยได้มั้ย"
คนที่กำลังใช้แขนสงทั้งสองข้างยีนโต๊ะไว้มองเขาแบบมีเลศนัย แต่เจ้าตัวกลับยิ้มตอบและใช้นิรวมือเรียวป้ายคนีมออกมา ในตอนที่กำลังจะยื่นมือออกไปเขาก็ชักมือกลับ
"ได้สิฮะ แต่ต้องตรงนี้"
เขาใช้นิ้วป้ายริมฝีปากบางและยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่าย ลิ้นของอีกคนเลียเข้าที่ครีมบนริมฝีปากนั้นและเลื่อนไปจูบกับเขาอย่างเร่าร้อน ลิ้นเล็กข้างในตอบรับสัมผัสนั้นเช่นกัน ความหอมหวานของครีมที่อบอวนอยู่ในปากของทั้งคู่นั้นกำลังสุมเปลวไฟให้แรงขึ้นเรื่อยๆ
คนตัวบางถูกดันมาที่โต๊ะกินข้าวและถูกผลักลงในราบไป ริมฝีปากที่พึ่งได้รับจูบนั้นเม้มเข้าหากันเพื่อกันไม่ให้มีเสียงครางดังลอดออกมา จมูกโด่งได้รูปซุกไซร้ไปที่คอลงมาที่แผ่นอกขาวเนียน โดยแอบทำรอยไว้ด้วย
"เอ๊ะ! ลูกทอม! แม่กลับมาแล้วลูก"
เสียงของหญิงสาวดังขึ้นมาจากหน้าประตูบ้านทำให้เขาทั้งคู่ต้องเปลี่ยนเป็นลุกมายืนข้างๆกันแทน อิศรายิ้มให้กับคนเป็นแม่เช่นเดียวกับจิรากร
"แม่! ทอมคิดถึงจังเลยฮะ"
เขาพุ่งเข้ากอดคนที่พึ่งกลับมา ใบหน้ายิ้มสดใสและแววตาใสซื่อที่เธอมักจะได้เห็นจากเขาประจำยังคงอยู่ เธอแอบมองไปที่สามีของเธอและอาหารที่เดาได้ว่าลูกชายคนเก่งต้องทำเองแน่ๆ
"แม่ก็คิดถึงทั้งพ่อทั้งลูกเลย เนี่ยได้พักวันเดียว เดี๋ยวต้องไปยาวอีกอาทิตย์นึงแหนะ"
"ว้า ผมก็คิดถึงคุณแย่เลยสิ"
จิรากรสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆเธอก่อนจะกอดเธอเหมือนทุกครั้ง แถมยังลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดูอีก หลังจากที่คุยเล่นกันแล้วเธอก็เลือกที่จะเดินไปดูอาหารที่น่ากินบนโต๊ะ
"ไหนแม่ดูซิทำอะไรกินกันสองพ่อลูก"
สายตาจากจิรากรมองไปที่คนตัวเล็กข้างๆเข้าพร้อมกับแอบกระซิบเบาๆข้างหูว่า
"ที่เดิมนะ"
เมื่ออิศราได้ยินดังนั้น ใบหน้าหวานที่เคยยิ่มอย่างใสซื่อก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาและพูดเบาๆว่า
"ครับ คุณพ่อ"
และสิ่งที่ทั้งคู่สร้างขึ้นก็ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่จบสิ้น ความรักก็เหมือนกับไฟที่เร่าร้อน เกมส์ที่ทำให้อิศราตกอยู่ในความบาปอย่างน่าสมเพช เปลวไฟที่ถูกสุมขึ้นจนเขาเองไม่อาจจะออกมาจากเปลวไฟที่จิรากรสร้างขึ้นเลย
.
.
.
"พ่อรักลูกนะ"
เสียงครางต่ำเอื้อนเอ่ยมาข้างๆหูของอิศรา ร่างบางที่หลงอยู่ในโลกที่ถูกสร้างขึ้นของเขาทั้งคู่ครางกระเส่าเสียงหวานออกมาอีกครั้ง
"ผมก็รักพ่อนะฮะ หรือ คุณสามี ดี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น